Tijdens het O'FEST Festival van het Tuinontwerp, was ik samen met Lieke Göritzlehner dagvoorzitter tijdens programmaonderdeel Paneldiscussie Tuin - Kunst. Zes sprekers reageerden met een betoog op de stelling 'De tuinkunst dient zich meer te spiegelen aan de ontwikkeling in de kunsten, dan aan het eigen historisch perspectief'. 

Een interessante inhoudelijke discussie ontstond nadat zes personen met verschillende achtergrond en expertise hun gedachten hadden gedeeld over de stelling.

Paul Geerts nam de aanwezigen mee in een boeiende inleiding, waarbij hij reflecteerde vanuit de vroegere tuinkunst op het hedendaagse vak en andersom. 'In de oude tuin werd gedroomd, in de nieuwe tuin wordt gezaaid en geoogst.'

Peter Sonderen (lector Theorie in de Kunsten, ArtEZ) toonde aan de hand van de publicatie 'The non-urban Garden' een aantal experimentele projecten door vakgenoten die nieuwe betekenis proberen te geven aan de tuinkunst.

Beline Geertsema (voorzitter Nederlandse Tuinenstichting, ontwerper) vroeg zich af of de tuinkunst nog wel als zodanig beschouwd wordt, en hoe de ontwerpkunst zich verhoudt tot de praktijk na uitvoering: beheer en gebruik.

Leo den Dulk (publicist, tuinhistorisch onderzoeker) duidde de tuinkunst als een combinatie van kunst (expressie) en ambacht (kennis). Daarnaast stelde hij dat de tuinkunst zelden autonoom is, vanwege de beperkingen die haar door de natuur worden opgelegd.

Jan van IJzendoorn (kunstenaar, ontwerper) sprak over de miscommunicatie tussen de expressionele en de theoretische werkelijkheid. Hij sprak daarnaast over de tuin als binnenwereld en de tuinkunst als veranderlijk.

Willem van Toorn (dichter, schrijver) pleitte voor de autonomie van kunstenaar en kunstwerk en de vrije interpretatie daarvan door publiek.

Na elk betoog werd het publiek gevraagd zich in één woord te uitten. Aan het eind van de avond ontstond een goed gesprek dat zich toespitste op de betekenis van de tuinkunst en het vakmanschap dat daarvoor nodig is.